Et waren déi éischt Joeren nom zweete Weltkrich, wéi op den Dierfer de nationale Feierdag mat enger onbeschreiwlecher Begeeschterung, jo et kann ee bal soen mat enger gelleger Euphorie begaange ginn ass. Et huet ee gespuert, dass d`Lëtzebuerger d`Angscht an de Frust iwwer den zäitweilege Verloscht vun hirer Onofhängegkeet am Krich nach net richteg iwwerwonnen haten. Lire la suite
Liichtmëssdag: scho laang gouf sech op dësen Heeschendag gefreet. Mir hunn d’Liichtebengele preparéiert: eng Ficelle, déi am flëssege Käerzewues gezappt war, gouf dofir uewe ronderëm e Bengel gewéckelt. Muerges no der Schoulmass hat de Paschtouer eis mat zwou Käerzen iwwerkräiz den Hals geseent. Lire la suite
Wochelaang virdru schonn hate mir an der Schoul auswenneg geléiert a geprouft, den 22. Januar woar et sou wäit: an der Salle Baldauf zu Réimech ass grouss gefeiert ginn. Virum Portrait vun der Grande-Duchesse Charlotte stonge mir zu fënnef um Podium, am sonndesse Gezei, mat rout-wäiss-bloe Fändelcher an der Hand. Lire la suite
D’Kiermes wor an ass d’Fest vun de Kanner an et mécht den Erwuessene grad esou vill Freed, wann si deene Klengen hir Begeeschterung op deene verschiddene Spiller gesinn.
Déi Eeler vun eis erënneren sech awer och un déi sëlleche Kanner, déi mam Fanger am Mond nëmmen nokucke konnten, well si déi néideg fënnef Su net haten, déi et deemools kascht huet. Lire la suite
Ech hu meng éischt hl. Kommioun 1954 zu Bouneweg gemaach.
Ons Kierch war den 9. August 1944 duerch e Bommenugrëff zerstéiert ginn an ass am Joer vu menger Kommioun duerch eng nei ersat ginn. Déi hat e ganz moderne Baustil mat engem véiereckege Klackentuerm, fir déi Zäit ongewinnt. Si war der Muttergottes geweit a krut den Numm „Maria Regina Pacis“. De schéine Mosaik vun der Muttergottes iwwert dem Portal, eng Aarbecht vum Daniel Loire vu Chartres, war eng Sensatioun. Vill Leit hunn awer gemengt, bannendra géif se éischter un eng Fabrik erënneren, mat deene strenge Linnen, den Eisestäiler an dem schwaarzen Naturschifer un de Maueren.
Et muss ëm 1935 gewiescht sinn. Et ass schonn esou laang hier …
Bei eis an der Strooss zu Déifferdeng-Fousbann huet de Schräinermeeschter Schuller gewunnt, deen zugläich Dirigent vum Kierchechouer war. Well ech (deemools) esou e léiwe Bouf war, hat de gudden Här Schuller mär eng Klibber gemaach. Handgemat, net aus dem Buttek, eng richteg Klibber, keng Jarre oder wéi déi aner Dénger geheescht hunn.
Stolz ewéi Oskar, ech gung nach an d’Spillschoul, hunn ech mech am Schoulhaff ugemellt. Lire la suite
In den Nachkriegsjahren feierten wir „Kinneksgebuertsdag“ auch tatsächlich am Geburtstag von Großherzogin Charlotte, am 23. Januar. Die Atmosphäre war anders als heute. Es war kalt, die Tage hatten eben erst angefangen, länger zu werden, und wer abends zum Fackelzug wollte, musste sich warm anziehen. Eine gewisse Feierlichkeit lag in der Winterluft. Lire la suite
Im Leben kleiner Kinder waren damals zwei Feste besonders wichtig: Weihnachten und Ostern. Auf Namenstage wurde man höchstens hingewiesen. Vielleicht erzählte ein Familienmitglied, der Lehrer oder Pfarrer eine Begebenheit aus dem Leben des heiligen Schutzpatrons und endete mit einer Ermahnung zum Bravsein. Von Geburtstagen ging kaum die Rede. Aber, wenn nach dem Allerheiligenfest – dem Fest aller Patrone – die Tage kurz waren und abends der Himmel glühte, stand fest, dass die Engel nun für den hl. Nikolaus und das Christkind zu backen anfingen. Lire la suite
Bei eis ass ëmmer Wäert op Niklosdag geluecht ginn. Dat war fir d’Kanner dat grousst Event. Mir kruten nëmmen – haaptsächlech aus finanzielle Grënn – Saachen déi meng Eltere selwer gemaacht haten. Maï Papp dee war Woner an hat ganz geschéckerlech Hänn. Hien huet dann esou Weenercher gebaut, Baukasten och selwer gemaach. Meng Mamm huet gebak, allerlee Kichelcher mat schéine Glasuren drop. Si huet sech eng onwahrscheinlech Méi ginn. Lire la suite
